Hep yorgundur umutlarım.
Ne zaman birini sevmeye
kalksam, Kalktığım gibi
otururum yalnızlığın yanı başına.
Öyle beni yürekten seven de olmaz zaten.
Biraz ışıldayan gözlere dalıp, Türlü hayalin
peşine takılıp gitse yüreğim. Ayrılık
gelip çatar birden. Sonra hüzün vurur
gözlerimin sahiline. Ağlamak isterim
kendimle bir başıma öylece. Herkes gibi
benim de çocuk yanlarım var. Masum
gülüşler saklarım hep. İçten ve masum
gülüşler. Aslında Kalabalıklar kadar
yalnızım ben. Ecel gelse öldürmez.
Tutsam hayatın ellerinden. Akşam
kızıllığına gömülür düşlerim. Çoktur
küsüşlerim. O yüzden öfkem hep
kendimi yakar. Bazen susuz çöllere
düşerim. Öyle çok susarım ki aşka.
İçten gelir duygularım. Ama içten
sevmez umut bagladıklarım. Susarım,
kanarım. Vakit benden çalar. Uzaklar
beni çağırır . Gidemem bir adım öteye.
Ve Ağlamak isterim kendimle
bir başıma öylece..
Bayar Özer
