Ey aziz İstanbul.
Görmüyor musun bendeki kırılmışlıgı.
Beton yığınları saklıyor güneşimi.
Üzerimden koca koca otobüsler geçiyor.
Raylara takılıyor ayaklarım.
Kalabalıklarda duyulmuyor feryatlarım.
Ey aziz İstanbul.
Kendine de mi acımıyorsun.?
Artık konuşmaya takatım kalmadı.
Gittikçe yutuyorsun beni.
İki yakasını bir araya getiremedim düşlerimin.
Boğazından öldürürcesine sıkıyorsun.
Fazla zulümbaz olma be İstanbul.
Sana Anadoludan geldim.
Ana gibi kutsal Ana/doludan
coğrafyana merhaba dedim.
