Hep yorgundur umutlarım

Hep yorgundur umutlarım.

Ne zaman birini sevmeye

kalksam, Kalktığım gibi

otururum yalnızlığın yanı başına.

Öyle beni yürekten seven de olmaz zaten.

Biraz ışıldayan gözlere dalıp, Türlü hayalin

peşine takılıp gitse yüreğim. Ayrılık

gelip çatar birden. Sonra hüzün vurur

gözlerimin sahiline. Ağlamak isterim

kendimle bir başıma öylece. Herkes gibi

benim de çocuk yanlarım var. Masum

gülüşler saklarım hep. İçten ve masum

gülüşler. Aslında Kalabalıklar kadar

yalnızım ben. Ecel gelse öldürmez.

Tutsam hayatın ellerinden. Akşam

kızıllığına gömülür düşlerim. Çoktur

küsüşlerim. O yüzden öfkem hep

kendimi yakar. Bazen susuz çöllere

düşerim. Öyle çok susarım ki aşka.

İçten gelir duygularım. Ama içten

sevmez umut bagladıklarım. Susarım,

kanarım. Vakit benden çalar. Uzaklar

beni çağırır . Gidemem bir adım öteye.

Ve Ağlamak isterim kendimle

bir başıma öylece..

Bayar Özer